Yazar Ahlakı

Yazmak zahmetli bir eylem olması kadar ahlaka muhtaç bir iletişim aracıdır.
İletişim aracı olarak kullandığımız yazılarımız eğer etik bir değer taşımıyor ise yazılarımız birinin yüzüne söyleyemeceklerimizi arkasından sayıp dökmeye benzer.

Bir kaç kişinin (köşenin) arasından "Tutmayın beni" edasıyla sallanan kalem; tutan elin zarar görmesini sağlar.

Son günlerde -mütemadiyen olmakla beraber- artan dozda ülkenin önemli ya da büyük gazete köşeleri bir diğerine ağza alınmayacak kadar kötü söylemlerle cevap verme yarışındalar.

Kimi eleştiri yapayım derken kimi izzetinefsine dokunulduğu için seviyelerini düşürerek mukabelede bulunuyorlar. Bu yazarlar arasında süren kavga, tartışılan konu hakkında marjinalleşmelerini sağlamakla beraber toplum huzurunda cereyan ettiği için kötü örnek olmaktadırlar.

Tabii olarak bu durumun farkında olan taraflar yazılarında aynı üslupla sayıp döktükten sonra; bir diğerine bu yazıların evlerde çocuklar tarfından okunabiliceğini hatırlatmaktan geri durmamaktadır.

İddialar insanlara elbette cevap savunma ya da tekzip hakkı verir. Fakat cevap vereyim derken iddia sahibinden çok daha basit ve kalitesiz malzemeler kişinin hakkını kullandığını değil adab-ı muaşerete olan uzaklığını gösterir.

Bir de bu seviyede devam eden atışmalara zamanla taraf olma ihtacı hissedenler çıkar. bir bakarsınız ki ortalık toz duman...

Biri; birine....

Diğeri bir başkasına....

Ver veriştir....

Bu tavırlar "insan" olma gayretinde olanlara hele de "insan olmayı öğretme iddiasında olanlara" yakışmaz. Yakışık olmamakla beraber biri diğiernin aynası olmaktan öteye gitmez.

Eleştirmek, yanlışları söylemek, doğru olana davet etmek ahlaktan yoksun olduğunda bunun adı "yazmak" sahibinin adı da "yazar" olmaz.
Toplum olarak ağzı bozuk bir millet olmamıza katkı sağlayan, reytigini yükseltmek için çabalayan çalakalemler yazarlık ve öncü olma iddiasında olamazlar.

Yazar olmak ahlak gerektirir. Ahlakı olmayan ancak karalar. Hem kendisine hem muhataplarına zarar vermekten başka bir işi olmaz.

Oysa toplumun gelişmesine, ilerlemesine katkıda bulunma amacını güdenlerin kalemleri herşeyi yazmaktan hayâ eder.

Hayâdan nasibini almayan yazarın kalemi de hayâsız olur.